Saturday, November 4, 2023

ಹೂವಿನ ಭಾಷೆ"



"ಹೂವಿನ ಭಾಷೆ"




ಮಲೆನಾಡಿನ ತೊಟ್ಟಿಲಾಗಿದ್ದ ಮೈಸೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಒಂದು ಸುಂದರ ಹಳ್ಳಿ, 'ಪುಷ್ಪಗಿರಿ'. ಹಳ್ಳಿಯನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದಿದ್ದ ಹಸಿರು ಬೆಟ್ಟಗಳು, ನಡುವೆ ಹರಿಯುವ ಜಲಪಾತ, ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆಯುವ ಸುವಾಸನೆ - ಇವೆಲ್ಲವೂ ಪುಷ್ಪಗಿರಿಗೆ ಸ್ವರ್ಗದ ಚೂರುಪಾರು ತಂದುಕೊಟ್ಟಿದ್ದವು. ಆದರೆ ಈ ಹಳ್ಳಿಯ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದವು ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಜನಗಳ ಹೃದಯ.

ಹಳ್ಳಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಇದ್ದ ದೊಡ್ಡ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಕೆರೆ, ಅದರ ಒಂದು ಮಗ್ಗಲಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ವೃದ್ಧ ಶಿವಣ್ಣನವರು. ಅವರಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿತ್ತು, ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಂಜಾಗಿದ್ದವು, ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ ಎಂಥಾ ತಾರುಣ್ಯಕ್ಕೂ ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿತ್ತು. ಶಿವಣ್ಣನವರಿಗೆ ಹೂವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಪಾರ ಪ್ರೀತಿ. ಅವರ ಸಣ್ಣ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಇದ್ದ ತೋಟವೆಂಬ ತೋಟವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ; ಅದೊಂದು ವರ್ಣಜ್ವಾಲೆಯಂತೆ ಹಲವಾರು ರೀತಿಯ ಹೂವುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಸೊಬಗನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು. ಜಿಂದಾಗಿ, ಚಂಪಕ, ದಾಸವಾಳ, ಗುಲಾಬಿ, ಗೆಂಡೆ - ಹೆಸರಿಲ್ಲದ ಅನೇಕ ಹೂವುಗಳು ಅವರ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಅರಳುತ್ತಿದ್ದವು.

ಶಿವಣ್ಣನವರು ಹೂವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವುಗಳಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕುವಾಗ, ಕಳೆ ತೆಗೆಯುವಾಗ, ಸಾಕುವಾಗ - ಒಂದೊಂದು ಹೂವಿಗೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಳ್ಳಿಯ ಮಕ್ಕಳು ಅವರನ್ನು 'ಹೂವಿನ ತಾತ' ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಾಲೆ ಮುಗಿದು ಬಂದ ಮಕ್ಕಳ ಗುಂಪೊಂದು ಶಿವಣ್ಣನವರ ತೋಟಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ, ಅವರು ಪ್ರತಿ ಮಗುವಿನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದೊಂದು ವಿಶೇಷ ಹೂವನ್ನು ಇಡುತ್ತಿದ್ದರು. "ಈ ಹೂವು ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಂತೆ ಸುಂದರವಾಗಿರಲಿ," ಎಂದು ಹೇಳಿ ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಒಂದು ದಿನ, ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ ಬಂತು. ಹಳ್ಳಿಯ ಏಕೈಕ ಬಾವಿ ಒಣಗಿಹೋಯಿತು. ಕೆರೆಯ ನೀರೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗತೊಡಗಿತು. ಬೇಸಿಗೆಯ ಭೀಕರ ಬೇಗೆ. ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರು ಚಿಂತಾಕ್ರಾಂತರಾದರು. ಬೆಳೆಗಳು ಕುಸಿಯಲಾರಂಭಿಸಿದವು, ಜಾನುವಾರುಗಳು ದಣಿದವು. ಎಲ್ಲರ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಚಿಂತೆಯ ನೆರಳು.

ಮಕ್ಕಳು ಕೂಡ ತಮ್ಮ ಸಂತೋಧದಿಂದ ದೂರ ಸರಿಯಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಶಿವಣ್ಣನವರ ತೋಟಕ್ಕೆ ಬರುವುದು ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು. ತೋಟದ ಹೂವುಗಳು ಕೂಡ ವಾಡಿಕೆಯಂತೆ ಅರಳದೆ, ಬಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದವು. ಶಿವಣ್ಣನವರು ನೋವಿನಿಂದ ಅವುಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಒಂದು ರಾತ್ರಿ, ಶಿವಣ್ಣನವರು ತಮ್ಮ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಆಕಾಶದ ನಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳು ತೋಟದ ಬಾಡಿದ ಹೂವುಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದವು. ಅವರ ಕಣ್ಣೀರು ಹೂವಿನ ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಚೆಲ್ಲುನೀರಾಗಿ ಬಿದ್ದಿತು. ಆಗ, ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಯೋಚನೆ ಮಿಂಚಿತು.

ಮರುದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ, ಶಿವಣ್ಣನವರು ಹಳ್ಳಿಯ ಸರಪಂಚರ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಒಂದು ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದರು. "ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯ ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋಣ. ನಾವು ಹಳ್ಳಿಯ ಸುತ್ತಲೂ ಬೆಟ್ಟದ ಇಳಿಜಾರುಗಳಲ್ಲಿ ಗುಳಿಗಳನ್ನು ತೋಡಿ, ಮಳೆನೀರು ಜಾಗ್ರತೆಯಾಗಿ ಭೂಮಿಯೊಳಗೆ ಇಳಿಯುವಂತೆ ಮಾಡೋಣ. ಹಳ್ಳಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ," ಎಂದರು.

ಮೊದಲು ಕೆಲವರು ಅನುಮಾನಿಸಿದರು. "ವೃದ್ಧರ ಯೋಚನೆ ಇದು. ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಏನಾಗಬೇಕು?" ಆದರೆ ಶಿವಣ್ಣನವರು ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಮೊದಲು ಹಳ್ಳಿಯ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡರು. "ನೋಡಪ್ಪಾ, ನಾವು ಈಗ ಒಂದು ಆಟ ಆಡ್ತೀವಿ. ನೀವು ಯಾರು ಹೆಚ್ಚು ಗುಳಿ ತೋಡ್ತೀರೋ, ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ ತೋಟದಿಂದ ಅತಿ ಸುಂದರವಾದ ಹೂವಿನ ಗುಚ್ಛ ಕೊಡ್ತೀನಿ," ಎಂದರು.

ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಉತ್ಸಾಹ ಹೆಚ್ಚಿತು. ಶಿವಣ್ಣನವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ, ಹಳ್ಳಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳು, ಹಾಗೂ ಅನೇಕ ಯುವಕರು ಬೆಟ್ಟದ ಇಳಿಜಾರುಗಳಲ್ಲಿ 'ಗುಳಿ' ತೋಡುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಶಿವಣ್ಣನವರು ತೋಟದ ಹೂವುಗಳನ್ನು ತಂದು, ಪ್ರತಿ ಗುಳಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೂ ನೆಟ್ಟರು. "ಈ ಹೂವುಗಳು ನೀರನ್ನು ಹಿಡಿದಿಡಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತವೆ," ಎಂದು ವಿವರಿಸಿದರು.

ಕೆಲವು ವಾರಗಳಲ್ಲಿ, ಹಳ್ಳಿಯ ಸುತ್ತಲೂ ನೂರಾರು ಗುಳಿಗಳು ತುಂಬಿ ಹೂವಿನ ಗಿಡಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತವಾದವು. ಮಳೆ ಬಂದಾಗ, ನೀರು ನೇರವಾಗಿ ಹರಿದು ಹೋಗುವ ಬದಲು, ಈ ಗುಳಿಗಳಲ್ಲಿ ನಿಂತು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಭೂಮಿಯೊಳಗೆ ಜಿನುಗಿತು.

ಅದ್ಭುತವಾಗಿ, ಕೆಲವು ತಿಂಗಳ ನಂತರ, ಹಳ್ಳಿಯ ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಹಿಂತಿರುಗಿತು. ಕೆರೆಯ ಮಟ್ಟವೂ ಏರಿತು. ಹಳ್ಳಿಯ ಜನಗಳು ಆನಂದದಿಂದ ನೃತ್ಯ ಮಾಡಿದರು. ಬೆಳೆಗಳು ಮತ್ತೆ ಹಸಿರಾಗಿ ಚಿಗುರಿದವು.

ಆದರೆ ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಭವ ನಡೆಯಿತು. ಶಿವಣ್ಣನವರು ನೆಟ್ಟ ಹೂವಿನ ಗಿಡಗಳು ಬೆಳೆದು, ಹಳ್ಳಿಯ ಸುತ್ತಲಿನ ಬೆಟ್ಟಗಳೆಲ್ಲಾ ಹೂವಿನ ಗಾಳಿಯಿಂದ ರಂಗರಾಗಲಾರಂಭಿಸಿದವು. ಪುಷ್ಪಗಿರಿ ಹಳ್ಳಿ, ಅದರ ಹೆಸರಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ, ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಒಂದು 'ಹೂವಿನ ಬೆಟ್ಟ' ಆಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿತು.

ಶಿವಣ್ಣನವರು ಮತ್ತೆ ತಮ್ಮ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೂವುಗಳ ಕಥೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಈಗ, ಅವರ ತೋಟ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಸಮಗ್ರ ಹಳ್ಳಿಯೇ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ತೋಟವಾಗಿತ್ತು.

ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡರು - ಶಿವಣ್ಣನವರು ಹೂವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು ಎಂಬುದು ನಿಜ. ಆದರೆ ಅವರು ಹೂವುಗಳ ಮೂಲಕ ಪ್ರಕೃತಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಂವಾದ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಮತ್ತು ಅವರ ಸುಂದರ ಮನಸ್ಸು, ಹಳ್ಳಿಯ ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ, ಹಳ್ಳಿಗೇ ಹೊಸ ಜೀವನದ ಹೂವನ್ನು ಅರಳಿಸಿತು.

ಕಥೆಯ ಸಾರಾಂಶ: ಸುಂದರ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಸಮುದಾಯದ ಒಗ್ಗಟ್ಟು, ಯಾವುದೇ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸಿ, ಪ್ರಕೃತಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಾಮರಸ್ಯವಾಗಿ ಬಾಳುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಕಾಣಿಸಬಲ್ಲದು ಎಂಬುದು ಈ ಸುಂದರ ಕಥೆಯ ಸಾರ.





No comments:

Post a Comment

"wpl live action" for the WPL 2026 tournament:

 The Women's Premier League (WPL) is a professional Twenty20 cricket league for women in India, administered by the BCCI. The latest ful...