ಹೂವಿನ ಭಾಷೆ ತಿಳಿದ ಹಳ್ಳಿ
ಕನ್ನಡ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ, ಪಶ್ಚಿಮಘಟ್ಟದ ತಪ್ಪಲಿನಲ್ಲಿ 'ಮಲೆನಾಡು' ಎಂಬ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಿತ್ತು. ಈ ಹಳ್ಳಿಯ ಬೀದಿಗಳು ಹಸಿರು ಬಂಡೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದುವು, ಮನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಮಾವಿನ ಚಿಗುರುಗಳಿದ್ದುವು. ಆದರೆ ಈ ಹಳ್ಳಿಯ ವಿಶೇಷತೆ ಅದರ ಸೌಂದರ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ, ಅದರ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಇತ್ತು.
ಹಳ್ಳಿಯವರು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ನಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅವರ ನಡುವೆ ಯಾವುದೇ ಜಗಳ, ಕೋಲಾಹಲ, ಕಟು ಮಾತುಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದರ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಯಾರೂ ಹೊರಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ರಹಸ್ಯವು ಹಳ್ಳಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಇದ್ದ ಒಂದು ವಿಶಾಲವಾದ, ಹಳೆಯ ಆಲದ ಮರದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿತ್ತು.
ಆ ಮರದ ಕೆಳಗೆ, ವೃದ್ಧೆ ಲಕ್ಷ್ಮೀಬಾಯಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಹಳ್ಳಿಯ ತಾಯಿಯಂತೆ ಇದ್ದಳು. ಅವಳಿಗೆ ಒಂದು ವಿಶೇಷ ಶಕ್ತಿ ಇತ್ತು - ಅವಳಿಗೆ ಹೂವಿನ ಭಾಷೆ ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಜಿಂಕೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳುಳ್ಳ ಒಬ್ಬ ಚಿಕ್ಕ ಮಗು, ಅನನ್ಯ, ಪ್ರತಿ ಸಂಜೆ ಅವಳ ಬಳಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಲಕ್ಷ್ಮೀಬಾಯಿ ಅವನಿಗೆ ಹೂವಿನ ಭಾಷೆ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.
"ನೋಡು ಅನನ್ಯ," ಎಂದು ಅವಳು ಒಂದು ಜಾಜಿಯ ಹೂವನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು, "ಇದರ ಸುವಾಸನೆ 'ಕ್ಷಮಿಸಿ' ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಯಾರಾದರೂ ನಿನಗೆ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೆ, ಇದನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಕೊಡು." "ಈ ಗುಲಾಬಿ,"ಎಂದು ಅವಳು ಮತ್ತೊಂದು ಹೂವನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು, "ಅದು 'ನಿನ್ನನ್ನು ಕಾಣಲು ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ' ಎಂದು ಕೇಳಿಸುತ್ತದೆ. ಯಾರಿಗಾದರೂ ಸ್ವಾಗತ ಕೊಡಬೇಕಾದರೆ ಇದನ್ನು ಕೊಡು." ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಹೂವು'ಶಾಂತಿ'ಯನ್ನು, ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿ 'ಆಶೆ'ಯನ್ನು, ದಾಸವಾಳ 'ನಿಷ್ಕಲಂಕ ಪ್ರೇಮ'ವನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೆ ಏನು ಸಮಸ್ಯೆ ಬಂದರೂ, ಅವರು ಲಕ್ಷ್ಮೀಬಾಯಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಮ್ಮೆ, ಇಬ್ಬರು ಸ್ನೇಹಿತರು ಒಂದು ಭೂಮಿಯ ವಿವಾದದಿಂದ ದೂರವಾಗಿದ್ದರು. ಲಕ್ಷ್ಮೀಬಾಯಿ ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಒಂದೊಂದು ಜಾಜಿಯ ಹೂವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಳು. ಅವರು ಹೂವನ್ನು ಮೂಸಿಕೊಂಡಾಗ, ಅವರ ಹೃದಯದ ಕೋಪವಿಳಿದು ಹೋಯಿತು ಮತ್ತು ಅವರು ತಮ್ಮ ತಪ್ಪನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡರು.
ಅನನ್ಯ ದೊಡ್ಡವನಾಗುತ್ತಾ ಹೋದ. ಅವನು ಹಳ್ಳಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೂವಿನ ಭಾಷೆ ಕಲಿಸಿದ. ಹಳ್ಳಿಯು ಹೂವಿನ ಉಪಹಾರಗಳಿಂದ, ಹೂವಿನ ಸ್ವಾಗತಗಳಿಂದ ಮತ್ತು ಹೂವಿನ ಕ್ಷಮೆಯ ಭಾವನೆಗಳಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತುಂಬಿಹೋಯಿತು.
ಒಂದು ದಿನ, ಒಬ್ಬ ಬಡ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದ. ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಕಷ್ಟಗಳಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು. ಅವನು ಹಳ್ಳಿಯವರ ಸ್ನೇಹ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯಪಡಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಹೋಗುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅನನ್ಯ ಅವನ ಕೈಗೆ ಒಂದು ಹೂವಿನ ಹಾರವನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟನು. ಅದು ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮತ್ತು ಜಾಜಿಯ ಮಿಶ್ರಣವಾಗಿತ್ತು - ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಕ್ಷಮೆ.
ವ್ಯಾಪಾರಿ ತನ್ನ ನಗರಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದನು. ಆದರೆ ಆ ಹೂವಿನ ಸುವಾಸನೆ ಅವನನ್ನು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿದನು, ಕೋಪವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟನು ಮತ್ತು ಇತರರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಅವನು ಹೂವಿನ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಹರಡಿದನು.
ಮಲೆನಾಡು ಹಳ್ಳಿಯು ಇಂದಿಗೂ ಇದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಜನರು ಇನ್ನೂ ಹೂವಿನ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಮಾತಿನ ಬದಲಾಗಿ, ಒಂದು ಹೂವಿನ ಸಹಜ ಸೌಂದರ್ಯದಿಂದ ತಮ್ಮ ಹೃದಯವನ್ನು ತೆರೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ, ನೀವು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ ಸುವಾಸನೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದರೆ, ಅದು ಆ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಬರುವ ಶಾಂತಿಯ ಸಂದೇಶವಾಗಿರಬಹುದು.
ಕಾರಣ, ಸತ್ಯವಾದ ಸೌಂದರ್ಯವು ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೋಡುವದರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ, ಹೃದಯದಿಂದ ಅನುಭವಿಸುವದರಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತದೆ.
---
No comments:
Post a Comment